دستمال کاغذی پنجاه هزار تومانی در اسایشگاه ۶
روزهای بازدید امیر که فرا می رسید جنب و جوش عجیبی به پادگان دست می داد و بر دامنه نظافت ،گردگیری و تحرکات افزوده می گشت.
از جمله مکانهایی که بیشتر از جاهای دیگر مورد تاکید قرار می گرفت آنکادر کمد وسایل شخصی بود و در آن روز کسی حق قفل کردن کمد را نداشت.
طبق دستور فرمانده گروهان یکم رسم بر این بود که ارشد کل ساسان سپهری(اهل تهران) با همکاری دستیارانش پس از بررسی کمدها ، کلیه وسایل اضافی را به مکان نگهداری زباله پادگان که در نزدیکی سلف بود می ریختند و از این کار دریغ نمی کردند.
یکی از همین روزها بعد از اتمام بازدید بچه ها به آسایشگاه های خود بازگشتند و ناخودآگاه صدایی در تمام ساختمان پیچید به گمان همه دعوا بود اما منبع صدا از آسایشگاه ششم بود که خبری از دعوا نبود بلکه علی اکبر شیرعلی پور(اهل آذربایجان شرقی) یک تراول پنجاه هزار تومانی را داخل جعبه دستمال کاغذی کمد خود پنهان کرده بود و آن هم جزو وسایلی بود که بیرون انداخته شده بود.
جست و جوی شیرعلی پور نتیجه ایی در پی نداشت و در این بین آنکه بیشتر از او ناراحت بود و سر و صدایش در ساختمان طنین افکن شده بود هادی حسین پور(اهل گیلان) بود که مدام به دیگران،اراشد و منشی ها پرخاش می نمود تا پول را پیدا کند و رنگ از رخساره باخته بود.
علی اکبر شیرعلی پور که در نتیجه غفلت خود باعث از بین رفتن پولش شده بود بی خیال شده و با قلب پاک و بی آلایشش تلاش بر آن داشت تا هادی حسین پور را آرام کند اما هادی تمام سطل های زباله آسایشگاه ها و مکان زباله پادگان را به هم ریخت و به چیزی دست نیافت و بالاخره نفهمیدیم دستمال کاغذی پنجاه هزار تومانی کجا رفت و پول نصیب چه انسان خوشبختی گشت.
حمزه خایه مال از این کس شعرها کمتر بنویس/من که میدونم تو چه خایه مالی بودی/سرکار سوری یه بار در جمع گفت که چه موجود پست فطرتی هستی/خایه مال کونی.