داشتم در دنیای مجازی قدم میزدم یهو یادم افتاد که وبلاگی هم دارم . اینقدر انتشار مطالب در شبکه های مجازی به راحتی انجام میشه و میتونه بیننده های زیادی رو به خودش جذب کنه که ادم میلی به نوشتن در وبلاگ نداره .
اما بعد از مدتها که اومدم برام جالب شد /. کی باورش میشه که دوباره وبلاگ رو خوندم و خاطرات رو در ذهنم تداعی کردم ؟
در دفترچه خاطراتی که در خدمت داشتیم و روز پایان خدمت اموزشی بهم قول دادیم که همیشه باشیم ، همیشه با هم در تماس باشیم.
به قولمون عمل کردیم اما برای یکسال بعد ، الان نه تنها خبری از همدیگه نداریم بلکه کسی هم به این وبلاگ دیگه سر نمیزنه .
بی شک یکی از بهترین دوران با وجود اینکه همیشه واسمون وحشتناک جلوه داده شده همین دوران خدمت اموزشی هست . . قریب به شصت روز زندگی جدیدی رو اغاز میکنی . و تو این زندگی جدید ادم های زیادی ورود پیدا میکنن و خاطرات قشنگی که حتی گاهی وقت ها با قهقه های بلند همراه هست رقم زده میشه
. . . دوست عزیزی که وبلاگ رو مطالعه میکنی من تمام گفتنی ها رو گفتم . درسته انتشار مطالب در اینجا به گرد پای دنیای مجازی هم نمیرسه . اما الان نوبت خاطرات شماست ./. خاطرات سربازیتون رو با نام و مشخصات بزارین تا من هم اونا رو به اسم خودتون انتشار بدم و همیشه یادگاری بمونه .
و اما سوالی که در قسمت نظرات خیلی به چشم میخورد اینه که میخواستین بدونین نیروی دریایی چه اموزش هایی داره :
دوستان عزیز فکر نکنین که چون اسم نیروی دریای هست اموزشی سربازیتون تو کشتی هست و یا اینکه بهتون اموزش شنا و غواصی و .... میدن . نه اینطور نیست شما هم مانند ما بقی سرباز ها یک سرباز صفر هستید که اموزش هایی مثل تیراندازی ، اردوگاه و ... دارید و برخلاف اسمش هیچ تماسی با آب ندارید .
بیننده عزیز من چندین سالی هست که دوران خدمتم به پایان رسیده . اما میدونم شما هم مثل من وقتی برگه اموزشیتون میاد میاین در اینترنت دنبال اطلاعات در خصوص دوره اموزشی . به همین مناسبت این ایدی من در فیس بوک هست : pourya kashfi
باز هم اگه سوالی بود تا جایی بتونم کمکتون میکنم .
از دوران خوشی که در انتظارتون هست لذت ببرین که این دوران برگشتنی نخواهد بود ./
سلااام خسته نباشی پوریا جان
خیلی ناراحت کنندس بین اون همه سرباز از دو گروهان ک دوره 62 با هم بودن و شب و روز با هم خاطره داشتن هیچکس دیگه ب این وبلاگ نمیاد ..
چقدر تنهایی هست تو این دنیا به اندازه ی همه هست ... واسه این یکی نمی خواد صف بگیریم ..
دلشون کم کم تنگ میشه میان
سلام به همه ی هم دوره ای هام.
من دوره 62 در حسن رود آموزشیم رو گذروندم. البته چون سرباز آروم و مظلومی بودم شاید کمتر کسی منو بشناسه.
صادقی نسب هستم.
یه خاطره کوچیک براتون میگم
یه شب که قرار بود پست بدم، رفتم به محل موردنظر و پست رو تحویل گرفتم، نفر قبلی کل سیر مراحل از ایست و... گرفته، به صورت کامل، انجام داد و بعد محل رو ترک کرد.
ضمنا پیشنهاد داد برای در امان موندن از حمله سگ ها، از شیشه دلستری که اونجا بود استفاده کنم.
به هر حال، اون دو ساعت به کندی گذشت تا لحظه تحویل پست شد.
نفر بعدی - که خیلی خابالو به نظر می رسید - وقتی وارد شد من با ترس و لرز و البته رسا گفتم ایست ایست.
هرچی گفتم فایده نداشت و اون همون طور میومدجلو. با خودم گفتم شاید برای امتحان من اومده و باز تکرار کردم.
وقتی هم نزذیک تر شد، گفت بیا برو بخواب. ولش کن این حرفا رو!
منم از خدا خواسته خداحافظی کردم و رفتم.
برای همه تون ارزوی موفقیت دارم
صادقی نسب
خاطرت به اسم خودت ثبت شد . ممنون
سلام من همسرم همین پادگان حسن رود افتادن الان هفته دومی هست که اونجا هستن ولی نه اجازه استفاده از تلفن رو بهشون میدن نه رفتن به بوفه. من همسرم فقط یه بار یواشکی تماس گرفتن و گفتن شرایط اینطوریه...
شما که اونجا خدمت کردید ایا تا اخر دوره همینطوریه شرایطشون یا تغییر میکنه؟؟