شبهای اردوگاه

2150 قدم تا شادی
به همت فرماندهان در ادامه تدوین لحظات شادی جهت رفع خستگی همه اهالی پادگان دسته جمعی به اردویی سه روزه آن هم با پای پیاده به 2150 قدمی ساختمان گروهان یکم به محدوده ایی شنی نزدیکی ساحل دریای خزر رفتیم و چادرهای دو نفره را به پا و زیلوهای مندرس را در آن پهن نمودیم هر چند عده ای باز در حال جیم زدن بودند به عنوان مثال محدود افرادی چون بچه های کرمانشاه چادر گرفته اما آن را در زیر تخت های خود پنهان کرده بودند و معلوم نبود شبها کجا به سر می بردند ، افرادی دیگر در اتاق منشی ها با تنقلات و خوراکی های متنوع محفلی گرم برای خود تدارک دیده بودند. 

در شبانگاهان این اردوی به یاد ماندنی اشخاصی نامدار در حلقه های شورانگیز جوانان برومند وطن شغل شریف سبزی فروشی را برگزیده و مدام عموی سبزی فروش را صدا می نمودند و دانشمندان آتی ملت نیز که دسته کمی از او نداشتند (همچون اصغر رحیمی غیورمرد ایلامی) بساط شور و نشاط را با حرکات موزون به پا می نمودند که این ایام بی شک یکی از بهترین و ماندگارترین قسمت های سریال خاطرات سربازی هر اندیشمندی هست. 

گروهان دشمن فرضی (گروهان شهابی پور) نیز آن سوتر از ما خیمه های خود را برافراشته بودند و نیمه های شب و در میان گرگ و میش صبحگاهان تفنگداران دریایی گروهان ما به آنان حمله ور می شدند. 

متل های محل اقامت فاقد هر گونه سرویس بهداشتی و امکانات رفاهی بود و این مسئله باعث گردید که بار روانی بیشتری بر مهندسین و دکترین وارد گردد به طوری که بین
ارشد تهرانی گروهان شهابی پور و حامد عبدالعلی پور ارشد خوابگاه ششم گروهان یکم به خاطر یک عدد هلوی ناقابل درگیری شود. 

همچنین خرده سربازانی پس از پایان اردو طبیعت زیبای اطراف محل اردوگاه را به آتش کشیده و خسارت جبران ناپذیری به طبیعت بی جان وارد ساختند. 

در پایان اینکه به قول ........ در اردوگاه به گاه رفتیم. 

(جای خالی هم تونستید پر کنید) 

                                        نگاشته شده توسط امیرحمزه